تصمیم به این شد که بریم اشترانکوه به تاریخ ۱۴۰۲/۰۳/۱۱ حرکت از تهران. طبق برنامه ریزی خط الراس گل گل به سنبران – کول جنو و پیارو انتخاب شد برای صعود و پنج شنبه ساعت 2 عصر به سمت ازنا و روستای تیان حرکت کردیم . جاده خلوت بود و راحت رسیدیم به روستا از همون روستا کوه های اشترانکوه مملو از برف بود و حجم برف امسال نسبت به سال های دیگه خیلی بیشتر بود و نگرانی ای رو با توجه به همراه نداشتن تجهیزات زمستون برای ما ایجاد کرد اما باید ادامه میدادیم. اونجا رفتیم پیش آقای سالاروند که مسئول خانه کوهنوردی تیان بود و خونه هم اجاره میداد ( اول روستا ساختمون دو طبقه سمت چپ, خداروشکر خونه داشت و یه استراحت خوب میتونستیم قبل یه صعود سنگین بکنیم . شب برنامه با چند نفر مشورت کردیم و راه ها رو بررسی کردیم و تصمیم گرفتیم از مسیر چشمه گل گل بریم به سنبران و بعد خط الراس به سمت گل گل . کوله های سبک رو شب کامل آماده کردیم و صبح روز جمعه ۱۴۰۲/۰۳/۱۲ ساعت سه و ده دقیقه بیدار شدیم که زودتر حرکت کنیم چون میدونستیم مسیر طولانی در پیش داریم . صبح ساعت چاهار از روستای تیان استارت کار رو زدیم و با سرعت خوب بعد دو ساعت، ساعت 6 به پناه گاه گل گل رسیدیم. هوا خنک و دشت پر از گون های تازه بود به قدری زیبا بود که نفهمیدیم چطوری رسیدیم پناه گاه . یه استراحت نسبتا طولانی داشتیم و صبحونه رو خوردیم که حرکت کنیم به سمت پناه گاه چال کبود اما قبل اون باید شیب نفس گیر گرده ماهی رو میرفتیم که یه مسیر شیب دار پاکوب شده هست و مستقیم تا زیر پناه گاه حدود 800 متر صعود داره . شیب رو با سرعت خوب و استراحت های کوتاه رفتیم و ساعت هشت و نیم بعد دو ساعت پیمایش رسیدیم به چال کبود و جلو ما کوه های زیبا اشترانکوه با حجم برف زیاد بود و نشون از یه برنامه چالشی خوب داشت ( 4:30 تا چال کبود) . با نگاه به خط الراس و بررسی مسیر های صعود و فرود با توجه به اینکه هیچ پاکوب جدیدی برای قله گل گل نبود تصمیم گرفتیم اول گل گل و بریم و از سنبران که دو تا مسیر فرود کاملا مشخص داشت پایین بیایم. از ابتدای خط الراس بعد یه شیب تند برفی روی یال رفتیم و از اینجا به بعد تا قله گل گل تمام مسیر سنگی بود و قسمت هایی هم نیاز به عبور از یخچال داشت که مسیر رو چالشی و سرعت رو کم می کرد و ساعت 10:30 روی قله رسیدیم. بعد یه استراحت طولانی به سمت تیغه ها و قله سنبران حرکت کردیم در حالی که استرس یخچال ها و برف های مسیر همراهمون بود . همونطوری که پیش بینی میکردیم برف و یخ این مسیر تیغه ای رو چالشی تر کرده بود و سرعت مارو میگرفت چون بعضی قسمت ها دقت زیادی میخواست که دقیقه از لبه تیغه حرکت کنیم و پا روی برف هایی نزاریم که به هیچ وجه پایداری نداشتن. قله های گل ریزان و گل گهر رو رد کردیم و چالش های مسیر انگار قصد تموم شدن نداشت و تا نزدیک قله سن بران همراهمون بود و با توجه به همین چالش ها 3 ساعت این مسیر خط الراسی زمان برد و ساعت 2:20 روی قله رسیدیم. برای برگشت دو میسر پیش روی ما بود یکی مسیر طولانی و بدون چالش که خط الراس رو تا انتهای چال کبود ادامه میداد و بعد پایین میرفت و یکی هم یخچال پر شیب و برفی قیف سن بران که ما راه چالشی رو انتخاب کردیم در حالی که کرامپون و کلنگ هم نداشتیم .وقتی وارد یخچال شدیم شیب طوری بود که اولین اشتباه میشد آخرین اشتباه و هر چی پایین تر میرفتیم شیب بیشتر میشد. بعد عبور شیب اول و رسیدن به نقطه امن شیب دوم غیر قابل فرود نشون میداد و تیم ها با کارگاه فرود میومدن . تمام این مسیر کاملا برفی و بدون سنگ و خطر بود پس میشد تا پایین سر خورد و همین کارو کردم خیلی هم حال داد 😊. بعد رسیدن به چال کبود خیالمون از برنامه راحت بود و تایم های استراحت رو طولانی کردیم و خیلی آروم به سمت پایین حرکت کردیم . بعد عبور از گرده ماهی برای تنوع از مسیر روستای بیدستانه فرود امدیم که اگر چه روی کاغذ کوتاه تر بود اما اصلا ایده خوبی نبود چون مسیر کاملا سنگ لاخ و اذیت کننده بود و تموم هم نمیشد . ساعت 8 رسیدیم روستا بیدستانه وبرنامه با موفقیت و قدرت تموم شد.
گزارش نویس : آقای محمد ایرانشاهی
نفرات شرکت کننده در برنامه:
آقایان: محمد ایرانشاهی – رضا جهان
خانم ها: مینا مبرهن – مریم خداکرمی
خدا قوت